ECM 2012, Contribution of AKEL [En., Gr.]

INTERVENTION OF CHRISTOS TOUMBAZOS, MEMBER OF THE CENTRAL COMMITTEE OF AKEL CYPRUS, AT THE INTERNATIONAL MEETING OF COMMUNIST AND WORKERS PARTIES ORGANIZED BY KKE

30th September - 1st October 2012, Brussels, Belgium

Comrades,

Our meeting is taking place at a crucial juncture. I would therefore like to submit the intervention of AKEL and thank and congratulate the comrades of KKE for taking this initiative.

Furthermore, I would like to express our admiration, solidarity and full support towards the struggle of the Communist Party of Greece which in conditions of an all-out attack by capitalism and despite the negative balance of forces does not just remain defiant, but is leading the struggle of the Greek working people against capitalism and imperialism.

Tiredness and disappointment do not befit Communists. Our faith in the just cause of the struggle strengthens our resolve and determination, rallies forces, has strong foundations rooted in the consciousness of every communist. The example of our Greek comrades represents a compass and shining light for every class orientated person.

Particularly today when the inhuman face of the system is being exposed, the role of our movements is being highlighted even more pressingly.

The deep crisis which the capitalists are using to abolish whatever workers rights still exist is nothing other than a crisis of the exploitative capitalist system itself and is due to the very nature of capitalism, which although it socialises production to the fullest extent, on the other the ownership of the means of production and the result of the labour of billions of people still remain in the hands of a tiny minority of exploiters.

The only real alternative solution for humanity is socialism which abolishes this great contradiction, liberating labour from the bonds of exploitation and creating the preconditions for progress and prosperity for all people. The crisis clearly shows that capitalism is synonymous with barbarity and that the future of human civilisation is identified only with socialism. The overthrow of capitalism and the construction of socialism represent a mature historical necessity.

Given that we agree on these vitally important issues, permit me to use the time at my disposal to share with you the experiences of the Cypriot Left with regards these difficult times we are going through.

Comrades,

As you know in 2008 we achieved the election of comrade Demetris Christofias, former General Secretary of the C.C. of AKEL, to the presidency of the Republic of Cyprus. This was an achievement of historical significance in our opinion, whose significance went far beyond the borders of our small country Cyprus. We knew from the beginning that the election of D. Christofias to the presidency of the Republic of Cyprus did not mean that the road towards socialism had been opened. In Cyprus, where a large part of its territory is occupied by the Turkish troops and two big British/NATO military bases are situated on its territory, the prospects for the socialist transformation of Cypriot society are even more difficult and will continue to be difficult as long as the Cyprus problem remains unsolved.

With the election of D. Christofias to the presidency of the Republic of Cyprus we aimed at initiating a new attempt to solve the Cyprus based on principles, as well as the promotion of progressive democratic reforms.

With the regards the Cyprus problem we undertook an honest and sincere, hard and persistent effort to lead developments in the direction of a solution based on principles. Due to the Turkish side's negative stand and lack of genuine will from the international factor, the perspectives for a solution of the problem are regretfully remote.

As far as the issue of internal governance is concerned, and despite the impact of the global economic crisis, the Christofias government, with the support of AKEL, managed to solve many long-standing and pending problems that had troubled Cyprus for years and promoted progressive institutional changes. Let me refer, for example, to the safeguarding of the sustainability of the Social Security Fund, in a period where in other countries these Funds are collapsing; the solution of the water problem; the significant increase in pensions of over 30%, as well as in public assistances, at a time when in other countries pensions are being reduced and cut; the increase in the minimum wage by 25% at a time when in other countries wages are being cut; the reform of the educational system and in local self-government and many other policy actions.

The consistency with which President Christofias, with AKEL on his side, is trying to solve the Cyprus problem based on federation, the resistance to neo-liberal policies, the multifaceted foreign policy based on principles, the progressive reforms in various areas, have challenged the interests of the political and economic establishment. The outcome was a constant escalation of attacks by the opposition, in particular by the party of the conservative neo-liberal Right. The parties of the spectrum of the centre, who supported the election of Christofias and participated initially in the government, are also exercising fierce criticism, even though they were still being represented in the government, a criticism which of course intensified when they left the government.

A deadly blast last July at a naval base, which cost the lives of 13 people, was the pretext for the escalation and culmination of the attack on President Christofias and AKEL. We lived through an unprecedented climate of bigotry, intolerance and fanaticism, as well as a fierce all-out attack on AKEL. An informal front against the Left was formed, in which diverse forces participated. This informal front rallies the party of the conservative right aiming to take power; all those forces adhering to nationalist positions opposing the solution of federation; those forces who consider that Christofias is not "bold" enough as to accept a solution of the imperialist centres liking; all those who despise the socio-economic policy of the Left, extreme-right up to neo-Nazi organizations, the leadership of the Cypriot Church and a large section of the mass media. All of these forces are trying to persuade the people that the Left is incapable of governing and are demanding the resignation of President Christofias. The demand for resignation was assessed by our Party as an attempt to carry out a political coup d'état. In Cyprus, according to our Constitution, the President is elected directly by the people for a five-year term and his stay in power does not depend on any majorities in Parliament.

Both the President and our Party have resisted the waves of attacks we have faced. We have handled matters carefully and with determination. We rejected the demand for resignation and mobilised the people. The mass mobilisations of the people transmitted the message that the President and AKEL are anything but isolated. Not only people of the Left participate in the mobilisations and in expressing their support towards President Christofias, but also many people beyond the spectrum of the Left who in awe are very aware of the dangers of destabilisation at such a crucial time for Cyprus. Currently, the situation has I would say somewhat eased. At the forefront of today's agenda are the problems our economy is facing and the possibility of Cyprus attaining its underwater wealth of natural gas and oil reserves. Of course we know that there will be a new outburst of anti-communist hysteria which the Left will combat with the same foresight and determination, always based on the popular forces and working people.

Comrades,

The Economy is today at the centre of the arena of political confrontation.

The world economic crisis of capitalism cannot but affect Cyprus. The construction and tourist sectors have mainly been affected. Unemployment for the first time since 1974 - the year of the Turkish invasion - has reached 11%. The Cyprus economy for various reasons even today with the culmination of the crisis is in comparison to others holding its ground. The problems have been created because as a result of the crisis state revenues have been significantly reduced and this has brought to the forefront and highlighted many problems that were created and ignored for decades by previous governments.

Despite this however there is no doubt at all that there wouldn’t have been any need to recourse to the support mechanism had the Banks and their supervisory bodies not acted in a reckless and speculative way. The great exposure of Cypriot banks to Greek bonds and the Greek economy in general, as well as other actions, excluded Cyprus from the so-called markets, and in the end left no option to the Government other than to resort to the Mechanism, since despite the efforts that were undertaken and are continuing to secure alternative sources of loaning (inter-state) have so far at this time not yielded any results.

We do not have any illusions comrades about the situation. The recipes already proposed by the Troika do not differ from the recipes that were imposed on Greece and elsewhere.

However, we are very clear. The way developments have evolved, we shall support the government in the negotiation which will logically commence soon. This of course is not accidental. We know that we will not accept terms that will destroy the popular strata; abolish working peoples gains and sell off for pittance public property to big capital which is lurking. We shall also stand on the side of the class-based trade union movement in the mobilisations it is planning if the Troika insists on its policies.

That is to say, we shall not enter into a procedure that will negate us and that will be in complete contradiction with our ideology and history.

At this moment of course the situation is quite tense. We cannot make predictions, nor is it simply a matter of making assumptions as to what will happen in each case.

We do not however exclude anything. We are following developments. We shall be creative, however always having the interests of the working class at heart. It is from this perspective that we shall tackle the developments, that is to say from a class viewpoint and approach.

The crisis coincided with the assumption of the administration by the Left in Cyprus and this is a great misfortune for our Party because it does not enable us to continue our social programme as we would have liked. However, the fact that the crisis coincided with the administration of the Left is on the other hand a blessing for the Cypriot people and the working people. Wages have not been cut, nor have pensions. Working people of the wider public sector have not been made redundant and dismissed. Public organisations of general interest have not been sold off. The basis of the welfare state has not been dismantled from its foundation. The retirement age has not been increased. The trade union movement is not viewed by the government as an enemy, but on the contrary is respected. Our own Party is struggling so that the accumulated profit and wealth shoulder their share of the burden. The government also adheres to this philosophy. Things of course aren’t easy. We have a presidential system in Cyprus. The Government does not have a parliamentary majority, resulting in enormous obstacles being put before the implementation of its policies. Every single day we are experiencing small and big political coup´etats.

Comrades,

Speaking in all honesty I will not claim that we have always managed to avert measures that are against popular interests in their character and defended the working people and trade union movement to the extent we would have wanted to. The pressures we are under, especially the government are huge. There is the pressure exerted by the objective situation of the public finances; the demands of the European Union, which is guided by an opposite philosophy than our own; the pressure and blackmail of the international money lenders and loan sharks who subtlety are termed "markets"; the fact that the bourgeois parties, also including the social democratic parties, who also have the majority in the House of Representatives, are fully in line with the policies of the EU. With the greatest of ease they are promoting decisions against the working people, whilst they vote against bills the Government is submitting to tax wealth and profits. At the same time, through populism and demagogy, they vote for bills that take away revenues from the government, in order to force it to adopt their own policies. Coupled with all these developments, we also have the vast majority of the mass media covering every outburst of the opposition.

The struggle is continuing. As AKEL we shall table before the House of Representatives measures concerning wealth and accumulated profits. At the same time, we shall continue to back the trade union movement of the country.

Comrades,

The question has often been put that it would have been better in conditions of an economic crisis for us to have remained in opposition and hence had greater room for manoeuvre. On the other hand, we see that in exercising power, even in these difficult conditions and restrictions, we manage to defend fundamental gains of the working people and their living standards, as well as repulsing the extreme neo-liberal policies emanating from the European Union. In conditions of an economic crisis, the Cypriot Left is waging its own class battle, and remains the force that expresses the aspirations and visions of the people and working people in particular.

This coming February, we shall have Presidential elections. We have already approved our decision in our extraordinary Party Congress which was the culmination of a procedure that began with a discussion and reflection within the Local Party Base Organisations. We decided to support the candidate of the current Minister of Health, a young man who belongs politically to the wider spectrum of the Left. We shall wage an honest battle, against the hatred that has been cultivated, against the shift to the Right of societies in general. Despite the negative political balance of forces, we shall struggle with our consciousness clear.

In conclusion, permit me to express the unreserved solidarity of AKEL towards the fraternal Communist and Workers Parties, to your struggles for national sovereignty, democracy and social progress, to their struggles against capitalism and imperialism, in their struggles for peace and socialism.

Παρέμβαση του Χρίστου Τομπάζου,

μέλους της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ στη

Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων

Που οργανώνει το ΚΚΕ

Βρυξέλλες 30/9-1/10 2012

Συντρόφισσες, σύντροφοι,

Η συνάντηση μας πραγματοποιείται σε μια κρίσιμη συγκυρία. Θέλω λοιπόν προτού καταθέσω την παρέμβαση του ΑΚΕΛ, να ευχαριστήσω και να συγχαρώ τους συντρόφους του ΚΚΕ, για αυτή την πρωτοβουλία.

Θέλω επίσης να εκφράσω τον θαυμασμό, την αλληλεγγύη και την πλήρη στήριξη μας προς τους αγώνες του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας το οποίο σε συνθήκες ολομέτωπης επίθεσης του καπιταλισμού και παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, δεν παραμένει απλά όρθιο, αλλά ηγείται των ελλήνων εργαζομένων στην πάλη ενάντια στον καπιταλισμό και των ιμπεριαλισμό.

Η κούραση και η απογοήτευση δεν αρμόζουν στους Κομμουνιστές. Η πίστη στο δίκαιο του αγώνα, πεισμώνει, συσπειρώνει, έχει γερές βάσεις, είναι ριζωμένη στην συνείδηση του κάθε κομμουνιστή.. Το παράδειγμα των Ελλήνων συντρόφων μας, είναι για τον κάθε ταξικά προσανατολισμένο άνθρωπο, πυξίδα και φάρος.

Ιδιαίτερα τώρα, αποδεικνύεται στην πράξη το απάνθρωπο πρόσωπου του συστήματος ο ρόλος των κινημάτων μας αναδεικνύεται πιο έντονα.

Η απύθμενη κρίση την οποία χρησιμοποιούν οι καπιταλιστές για να τσακίσουν τα όποια εργατικά δικαιώματα απέμειναν, δεν είναι παρά κρίση του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος και οφείλεται στην ίδια τη φύση του καπιταλισμού, που ενώ κοινωνικοποιεί στο έπακρο την παραγωγή, η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και το αποτέλεσμα της εργασίας δισεκατομμυρίων ανθρώπων παραμένει στην κατοχή μιας ισχνής μειοψηφίας εκμεταλλευτών.

Η μοναδική πραγματική εναλλακτική λύση για την ανθρωπότητα είναι ο σοσιαλισμός που καταργεί αυτή την μεγάλη αντίφαση. Που απελευθερώνει την εργασία από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για πρόοδο και ευημερία όλων των ανθρώπων. Η κρίση δείχνει ξεκάθαρα ότι ο καπιταλισμός είναι συνώνυμο της βαρβαρότητας και ότι το μέλλον του ανθρώπινου πολιτισμού ταυτίζεται μόνο με τον σοσιαλισμό. Η ανατροπή του καπιταλισμού και η οικοδόμηση του σοσιαλισμού είναι ώριμη ιστορική αναγκαιότητα.

Δεδομένου ότι συμφωνούμε πάνω σ’ αυτά τα καίριας σημασίας ζητήματα, να μου επιτραπεί να αξιοποιήσω τον χρόνο που μας δίδεται για να μοιραστούμε μαζί σας τις εμπειρίες της κυπριακής Αριστεράς σ’ αυτές τις δύσκολες εποχές που ζούμε.

Συντρόφισσες, σύντροφοι,

Όπως γνωρίζετε το 2008 πετύχαμε την εκλογή του συν. Δημήτρη Χριστόφια, τέως Γ.Γ. της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πρόκειται για ένα ιστορικής σημασίας επίτευγμα που κατά την εκτίμηση μας, η σημασία του ξεπερνά τα σύνορα της μικρής Κύπρου. Γνωρίζαμε από την αρχή ότι η εκλογή του Χριστόφια στην προεδρία της Κ.Δ. δεν σημαίνει πορεία προς τον σοσιαλισμό. Στην Κύπρο, που ένα μεγάλο μέρος του εδάφους της κατέχεται από τα τουρκικά στρατεύματα και στο έδαφος της βρίσκονται δυο μεγάλες Βρετανικές/ΝατοΪκές στρατιωτικές βάσεις, οι προοπτικές για σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας είναι ακόμα πιο δύσκολες και θα είναι δύσκολες όσο το Κυπριακό παραμένει άλυτο.

Με την ανάδειξη του Χριστόφια στην προεδρία της Κ.Δ. στοχεύσαμε σε μια καινούργια προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού στη βάση αρχών και στην προώθηση προοδευτικών, δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων.

Στο Κυπριακό καταβλήθηκε μια έντιμη και ειλικρινής, σκληρή και επίπονη προσπάθεια να οδηγηθούν τα πράγματα προς την κατεύθυνση της λύσης στην βάση αρχών. Λόγω της αρνητικής στάσης της τουρκικής πλευράς και της έλλειψης πραγματικής βούλησης από τον διεθνή παράγοντα, οι προοπτικές για επίλυση του προβλήματος δυστυχώς είναι απομακρυσμένες.

Όσον αφορά τα της εσωτερικής διακυβέρνησης, και παρά τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η κυβέρνηση Χριστόφια, έχοντας στήριξη από το ΑΚΕΛ, κατάφερε να λύσει πολλά προβλήματα που για χρόνια ταλάνιζαν την Κύπρο και να προωθήσει προοδευτικές θεσμικές αλλαγές. Ενδεικτικά αναφέρω την διασφάλιση της βιωσιμότητας του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων, σε μια εποχή που σε άλλες χώρες αυτά τα ταμεία καταρρέουν, την επίλυση του υδατικού προβλήματος, την σημαντική αύξηση στις συντάξεις- πέραν του 30% και τα δημόσια βοηθήματα, σε μια εποχή που σε άλλες χώρες μειώνονται οι συντάξεις, την αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 25%, σε μια εποχή που σε άλλες χώρες μειώνονται οι μισθοί, την μεταρρύθμιση στην παιδεία και στην τοπική αυτοδιοίκηση και πολλά άλλα.

Η συνέπεια με την οποία ο Πρόεδρος Χριστόφιας έχοντας την στήριξη του ΑΚΕΛ προσπαθεί να λύσει το Κυπριακό στη βάση της ομοσπονδίας, η αντίσταση σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές, η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική αρχών, οι προοδευτικές μεταρρυθμίσεις σε διάφορους τομείς, έθιξαν συμφέροντα του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου. Το αποτέλεσμα ήταν μια συνεχής κλιμάκωσης των αντιπολιτευτικών επιθέσεων, ιδιαίτερα από το κόμμα της συντηρητικής νεοφιλελεύθερης δεξιάς. Αλλά και κόμματα του κεντρώου χώρου, που στήριξαν την εκλογή Χριστόφια και συμμετείχαν αρχικά στην κυβέρνηση, ασκούν δριμεία κριτική, ενώ ακόμα εκπροσωπούνταν στην κυβέρνηση και βεβαίως εντάθηκε όταν αποχώρησαν από αυτή.

Μια φονική έκρηξη τον περσινό Ιούλη σε μια ναυτική βάση, η οποία στοίχισε τη ζωή 13 ανθρώπων, στάθηκε η αφορμή για να κλιμακωθεί και να κορυφωθεί η επίθεση ενάντια στον Πρόεδρο Χριστόφια και το ΑΚΕΛ. Βιώσαμε ένα πρωτόγνωρο κλίμα μισαλλοδοξίας, και φανατισμού, ένα ξέσπασμα αντιακελισμού. Δημιουργήθηκε ένα άτυπο μέτωπο κατά της Αριστεράς στο οποίο συμμετέχουν ετερόκλητες δυνάμεις. Σ’ αυτό το άτυπο μέτωπο συνατντούνται το κόμμα της συντηρητικής δεξιάς που στοχεύει να αναρριχηθεί στην εξουσία, όλες εκείνες οι δυνάμεις που από εθνικιστικές θέσεις αντιδρούν στην λύση ομοσπονδίας, δυνάμεις που θεωρούν ότι ο Χριστόφιας δεν είναι αρκούντως «τολμηρός» για να δεχτεί μια λύση όπως την θέλουν ιμπεριαλιστικά κέντρα, όσοι εχθρεύονται την κοινωνικο-οικονομική πολιτική της Αριστεράς, ακροδεξιές μέχρι και νεοφασιστικές καταστάσεις, η ηγεσία της κυπριακής εκκλησίας και μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ. Όλοι αυτοί προσπαθούν να πείσουν το λαό ότι η Αριστερά είναι ανίκανη να κυβερνήσει και ζητούν την παραίτηση του Προέδρου Χριστόφια. Η απαίτηση για παραίτηση εκτιμήθηκε από εμάς ως προσπάθεια πολιτικού πραξικοπήματος. Στην Κύπρο, σύμφωνα με το σύνταγμα ο Πρόεδρος εκλέγεται απευθείας από το λαό για μια πενταετία και η παραμονή του στην εξουσία δεν εξαρτάται από τις όποιες πλειοψηφίες στη Βουλή.

Τόσο ο Πρόεδρος όσον και το Κόμμα μας αντισταθήκαμε στα κύματα των επιθέσεων που δεχτήκαμε. Χειριστήκαμε τα πράγματα με φρόνηση και αποφασιστικότητα. Απορρίψαμε την απαίτηση για παραίτηση και κινητοποιήσαμε τον λαό. Οι μαζικές κινητοποιήσεις το λαού έστειλαν το μήνυμα ότι ο Πρόεδρος και το ΑΚΕΛ κάθε άλλο παρά είναι απομονωμένοι. Στις κινητοποιήσεις και στην έκφραση στήριξης προς τον Πρόεδρο Χριστόφια δεν συμμετέχουν μόνο άνθρωποι της Αριστεράς, αλλά και πολλύς κόσμος πέραν του χώρου της Αριστεράς, που με δέος βλέπει τους κινδύνους αποσταθεροποίησης σε μια τόσο κρίσιμη εποχή για την Κύπρο. Αυτές τις μέρες τα πράγματα βρίσκονται, θα έλεγα σε ύφεση. Τα προβλήματα της οικονομίας και το ενδεχόμενο η Κύπρος να διαθέτει στον υποθαλάσσιο πλούτο της κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, ήρθαν σε πρώτο πλάνο. Γνωρίζουμε βέβαια ότι θα υπάρξει νέα έξαρση της αντικομμουνιστικής υστερίας την οποία η Αριστερά θα την αντιμετωπίσει με την ίδια σωφροσύνη και αποφασιστικότητα, στηριζόμενη πάντα στις λαϊκές δυνάμεις και τους εργαζόμενους.

Συντρόφισσες, σύντροφοι,

Το πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης έχει σήμερα στο επίκεντρο του την Οικονομία.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλισμού δεν ήταν δυνατόν να αφήσει ανεπηρέαστη την Κύπρο. Επηρεάστηκαν κυρίως οι τομείς των κατασκευών και του τουρισμού. Η ανεργία για πρώτη φορά από το 1974 – χρονιά της τουρκικής εισβολής – έφτασε το 11%. Η κυπριακή οικονομία για διάφορους λόγους ακόμα και σήμερα με την κορύφωση της κρίσης στέκει συγκριτικά καλά. Δημιουργήθηκε πρόβλημα αφού λόγω της κρίσης μειώθηκαν κατακόρυφα τα έσοδα του κράτους και αυτό έβγαλε στην επιφάνεια πάρα πολλά προβλήματα που δημιούργησαν και παραγνώριζαν για δεκαετίες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Παρόλα αυτό όμως δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, ότι δεν θα υπήρχε ανάγκη προσφυγής στον μηχανισμό στήριξης, αν οι Τράπεζες και οι επόπτες τους δεν ενεργούσαν κατά τρόπο αλόγιστο και κερδοσκοπικό. Η μεγάλη έκθεση σε Ελληνικά ομόλογα και ευρύτερα στην Ελληνική οικονομία καθώς και άλλες κινήσεις, απέκλεισαν την Κύπρο από τις λεγόμενες αγορές, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί τελικά η Κυβέρνηση να προσφύγει στον Μηχανισμό, αφού παρά τις προσπάθειες που έγιναν και συνεχίζονται για εναλλακτικές πηγές δανειοδότησης (διακρατικές) δεν απόδωσαν μέχρι αυτή την ώρα.

Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις συντρόφισσες και σύντροφοι για την κατάσταση.

Ήδη οι συνταγές που προτείνουν οι Τροικανοί δεν διαφέρουν από τις συνταγές που επέβαλαν στην Ελλάδα και αλλού.

Εμείς όμως είμαστε ξεκάθαροι. Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, θα στηρίξουμε την Κυβέρνηση στην διαπραγμάτευση που λογικά θα γίνει σύντομα. Αυτό βέβαια όχι τυχαία. Γνωρίζουμε ότι δεν θα αποδεχτούμε όρους που θα εξοντώνουν τα λαϊκά στρώματα, που θα καταστρατηγούν κατακτήσεις των εργαζομένων, που θα ξεπουλούν όσο όσο δημόσιο πλούτο στο Κεφάλαιο που καραδοκεί. Θα στηρίξουμε επίσης το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα στις κινητοποιήσεις που προγραμματίζει αν η Τρόικα επιμένει.

Δεν θα μπούμε δηλαδή σε μια διαδικασία η οποία θα μας ακυρώνει. Που θα συγκρούεται κάθετα με την ιδεολογία και την ιστορία μας.

Αυτή την στιγμή βέβαια η κατάσταση είναι ρευστή. Δεν μπορούμε να κάνουμε προβλέψεις και εκτιμήσεις, ούτε είναι απλό ζήτημα να κάνουμε υποθέσεις τι θα γίνει σε κάθε περίπτωση.

Τίποτα όμως δεν αποκλείουμε. Θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις, θα είμαστε δημιουργικοί, πάντα όμως με γνώμονα τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Από αυτή την οπτική, θα αντιμετωπίσουμε τις εξελίξεις. Από την ταξική οπτική.

Η κρίση συνέπεσε με την διακυβέρνηση της Αριστεράς στην Κύπρο και αυτό είναι ένα μεγάλο δυστύχημα για το Κόμμα μας, γιατί δεν μας επιτρέπει να συνεχίσουμε όπως θα θέλαμε το κοινωνικό μας πρόγραμμα. Το γεγονός όμως ότι η κρίση συνέπεσε με την διακυβέρνηση της Αριστεράς είναι ευτύχημα για τον κυπριακό λαό και τους εργαζόμενους. Δεν μειώθηκαν οι μισθοί, δεν μειώθηκαν οι συντάξεις, δεν απολύονται εργαζόμενοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα, δεν ξεπουλιούνται οι δημόσιοι οργανισμοί κοινής ωφέλειας, δεν ξηλώνεται από τη βάση του το κοινωνικό κράτος, δεν αυξάνονται τα όρια συνταξιοδότησης. Το συνδικαλιστικό Κίνημα δεν προσεγγίζεται από την κυβέρνηση ως εχθρός, αλλά τυγχάνει σεβασμού. Το δικό μας το Κόμμα αγωνίζεται ώστε τα συσσωρευμένα κέρδη και ο πλούτος να σηκώσουν το μερίδιο του βάρους που τους αναλογεί. Αυτή τη φιλοσοφία συμμερίζεται και η κυβέρνηση. Δεν είναι βέβαια εύκολα τα πράγματα. Έχουμε προεδρικό σύστημα στην Κύπρο. Η Κυβέρνηση δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, με αποτέλεσμα να προβάλλουν τεράστια εμπόδια, στην άσκηση πολιτικής. Βιώνουμε καθημερινά μικρά και μεγάλα πολιτικά πραξικοπήματα.

Συντρόφισσες, σύντροφοι,

Ειλικρινά μιλώντας δεν θα ισχυριστώ ότι κατορθώνουμε πάντα να αποτρέψουμε μέτρα που στον χαρακτήρα τους είναι αντιλαϊκά και να υπερασπιστούμε στο βαθμό που θα το θέλαμε τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό κίνημα. Οι πιέσεις που δεχόμαστε, ιδιαίτερα η κυβέρνηση, είναι τεράστιες. Είναι η αντικειμενική κατάσταση των δημόσιων οικονομικών. Είναι οι απαιτήσεις της ΕΕ, που κινείται σε μια αντίθετη φιλοσοφία με τη δική μας. Είναι οι πιέσεις και οι εκβιασμοί των διεθνών τοκογλύφων, που εύσχημα αποκαλούνται «αγορές». Είναι το γεγονός ότι τα αστικά κόμματα, περιλαμβανομένου και του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, που διαθέτουν και την πλειοψηφία στη Βουλή ευθυγραμμίζονται πλήρως με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ. Με την μεγαλύτερη ευκολία προωθούν αποφάσεις σε βάρος των εργαζομένων, ενώ καταψηφίζουν νομοσχέδια που στέλλει η κυβέρνηση για τη φορολόγηση του πλούτου και των κερδών. Την ίδια στιγμή, λαϊκίζοντας και δημαγωγώντας, ψηφίζουν νόμους που αφαιρούν έσοδα από την κυβέρνηση, για να την αναγκάσουν να υιοθετήσει τις δικές τους πολιτικές. Κοντά σε όλα αυτά έχουμε και την μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ να καλύπτει κάθε αντιπολιτευτική έξαρση.

Ο αγώνας συνεχίζεται. Ως ΑΚΕΛ θα φέρουμε ενώπιον της βουλής και μέτρα που να αφορούν τον πλούτο και τα συσσωρευμένα κέρδη. Και την ίδια ώρα θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε το συνδικαλιστικό κίνημα του τόπου.

Συντρόφισσες, σύντροφοι,

Πολλές φορές μπαίνει το ερώτημα αν θα ήταν καλύτερα σε συνθήκες κρίσης να ήμασταν στην αντιπολίτευση και να έχουμε μεγαλύτερη ευχέρεια δράσης . Από την άλλη βλέπουμε ότι ασκώντας την εξουσία έστω μέσα από δυσκολίες και περιορισμούς, κατορθώνουμε να υπερασπιστούμε βασικές κατακτήσεις των εργαζομένων και το βιοτικό τους επίπεδο και αποκρούουμε τις πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που μας έρχονται από την ΕΕ. Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης η κυπριακή Αριστερά δίδει τη δική της ταξική μάχη, και παραμένει η δύναμη που συγκεντρώνει τις προσδοκίες και τα οράματα του λαού και των εργαζομένων.

Τον ερχόμενο Φεβρουάριο, θα έχουμε Προεδρικές εκλογές. Ήδη, πήραμε τις αποφάσεις μας μέσα από έκτακτο συνέδριο που ήταν η κορύφωση μιας διαδικασίας που άρχισε με συζήτηση και προβληματισμό των ΚΟΒ. Αποφασίσαμε να στηρίξουμε την υποψηφιότητα του νυν Υπουργού Υγείας, ένας νέος άνθρωπος, πολιτικά ανήκει στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς. Θα δώσουμε μια έντιμη μάχη. Κόντρα στο μίσος που καλλιεργήθηκε, κόντρα στην δεξιά μετατόπιση των κοινωνιών. Παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, θα παλέψουμε έχοντας καθαρή την συνείδηση μας.

Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να εκφράσω την αμέριστη αλληλεγγύη του ΑΚΕΛ προς τα αδελφά Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα στους δικούς τους αγώνες για εθνική κυριαρχία, δημοκρατία, και κοινωνική πρόοδο, τους αγώνες τους ενάντια στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό, στους αγώνες τους για ειρήνη και σοσιαλισμό.